Merhaba!
35 yaşında pilates eğitmeni bir bayanım. Bundan 10 ay önce anlam veremediğim yüz uyuşmalarım başladı. Ben ise bu durumu ciddiye almadım ve kendi kendime “Yine kuruyorsun. Bir şey yoktur, hep hastasın zaten.” deyip geçiştirdim. Çünkü genelde hep yorgun ve hasta oluyorum.
Maalesef geçmek yerine daha da çoğalmaya başladı, üstüne bir de denge problemim başladı. Yürürken bir anda sola yada sağa doğru düşecekmiş gibi oluyordum. Oda yetmezmiş gibi bir de sağ gözümde bulanık görme başladı. Sanki bir şey gözüme bastırıyormuş hissi ile yüz yüzeyken, gözüm bir anda görmemeye başladı. Ve ta ki duvarı görmeyip kafamı vurana kadar.
Bende bir terslik vardı, artık emindim ve hemen doktordan randevu aldım. Şikayetlerimi anlattığım an doktor ilaçlı emar istedi ve sonuç olarak MS ile tanıştım.
Tedavi sürecim
10 günlük bir hastane serüvenim oldu. Meğer ben 1 aydır atak geçiriyormuşum! Doktorlarım çok ciddi bir emar sonucum olduğunu ve hatta uzun zamandır bu kadar fazlasını görmediklerini söylediler.
İşin aslı ben baya hapı yutmuşum ama haberim yokmuş.
Neyse 10 gün kortizon aldım, şikayetlerim baya azaldı ve taburcu oldum. Sonrasında her ay damar yoluyla ilaç (Tysabri) almaya başladım. Buna 6 ay kortizonda eşlik etti.
Psikolojik etkiler
Şimdi en zor kısmından bahsetmek istiyorum. Psikolojim yerle bir di çünkü Neyle karşı karşıya olduğumla ilgili hiç bir fikrim yoktu. Çok şükür ki sevdiklerim ve ailem yanımdaydı. Bir de sürecimin pandemiye denk gelmesi iyice gerdi beni maalesef.
Aklımdaki en büyük soru ve korku “bir daha atak geçirirsem” di. “Ya bir yerime bir şey olur ve kalıcı olursa” diye diye delirmek üzereydim çünkü çok sosyal ve aktif bir hayatım vardı, arkadaşlarım var, ailem var, köpeklerim var, vs vs…
Kontrol bende!
Derken her şeyin benim elimde olduğunu ve kurallara göre oynarsam o beni değil ben onu durdurabilirdim. Artık bunu anlamıştım ve hastalığımı psikiyatri desteğide alarak kabullenmeye başladım.
Hala kat etmem gereken çok yol var, ama tek bildiğim bir şey var. Kendimi nasıl iyi hissediyorsam öyle davranıyorum. Spor yapıyorum, sağlıklı besleniyorum, kendime bakıyorum, sosyal medyada hastalığımla ilgili farkındalık yaratmaya çalışıyorum…
Çünkü ben MS hastalığından artık korkmuyorum… BİZMSHASTALIĞINDANKORKMUYORUZ!
Ece Beniz